De definitie van ‘databank’ vindt men in de Databankenrichtlijn (1996) in artikel 1 lid 2:
In deze richtlijn wordt verstaan onder “databank”: een verzameling van werken, gegevens of andere zelfstandige elementen, systematisch of methodisch geordend, en afzonderlijk met elektronische middelen of anderszins toegankelijk.
Voorts beschermt de richtlijn twee soorten databanken.
Hoofdstuk II getiteld ‘Auteursrecht’ beschermt in artikel 3 lid 1:
Volgens deze richtlijn worden databanken die door de keuze of de rangschikking van de stof een eigen intellectuele schepping van de maker vormen, als zodanig door het auteursrecht beschermd. Er worden geen andere criteria toegepast om te bepalen of ze voor die bescherming in aanmerking komen.
In Hoofdstuk III getiteld ‘Recht sui generis’ beschermt in artikel 7 lid 1:
De Lid-Staten voorzien in een recht voor de fabrikant van een databank, waarvan de verkrijging, de controle of de presentatie van de inhoud in kwalitatief of kwantitatief opzicht getuigt van een substantiële investering, om de opvraging en/of het hergebruik van het geheel of een in kwalitatief of kwantitatief opzicht substantieel deel van die inhoud te verbieden.
De voorgaande twee soorten bescherming van databanken zijn als volgt geïmplementeerd in de Nederlandse Databankenwet.
De databank-definitie (art. 1 lid 2 richtlijn) tezamen met de eis van een eigen intellectuele schepping schepping (art. 3 lid 1 richtlijn) heeft geleid tot artikel 10 lid 3 Auteurswet:
Verzamelingen van werken, gegevens of andere zelfstandige elementen, systematisch of methodisch geordend, en afzonderlijk met elektronische middelen of anderszins toegankelijk, worden, onverminderd andere rechten op de verzameling en onverminderd het auteursrecht of andere rechten op de in de verzameling opgenomen werken, gegevens of andere elementen, als zelfstandige werken beschermd.
De eis van een eigen intellectuele schepping is niet terug te lezen in dit artikel omdat de eis van creativiteit/oorspronkelijkheid in Nederland afkomstig is uit jurisprudentie.
De databank-definitie (art. 1 lid 2 richtlijn) tezamen met de eis van een substantiële investering (art. 7 richtlijn) heeft geleid tot artikel 1 lid 1 sub a Databankenwet:
databank: een verzameling van werken, gegevens of andere zelfstandige elementen die systematisch of methodisch geordend en afzonderlijk met elektronische middelen of anderszins toegankelijk zijn en waarvan de verkrijging, de controle of de presentatie van de inhoud in kwalitatief of kwantitatief opzicht getuigt van een substantiële investering;
Door deze wijze van implementatie lopen (Nederlandse) justitiabelen die op zoek zijn naar de definitie van ‘databank’ en daarbij logischerwijs stuiten op de Databankenwet, al snel het risico de andere de andere variant van databank-bescherming uit de Auteurswet over het hoofd te zien.